مغلطه کردن جواد خیابانی - وبلاگ ساعت فانتزی

به گزارش وبلاگ ساعت فانتزی، با دور شدن ایران از مسابقات جام جهانی، به تدریج فضای نقد تیم ملی بازتر شده و رسانه های گوناگون صراحت کلام بیشتری در این زمینه پیدا نموده اند. پیشاهنگ این رویه هم خود صداوسیما است؛ سازمانی که در طول ماه های گذشته بیشترین و اغراق شده ترین گزارش های حمایتی در خصوص تیم ملی را منتشر کرد، اما حالا آرام آرام نجوای نقد از دل آن به گوش می رسد.

مخصوصا شخص کارلوس کی روش به عنوان سرمربی تیم ملی در کانون بیشترین نقد ها واقع شده است. در شبکه سوم سیما، محمدحسین میثاقی و محمدرضا احمدی نخستین متلک پرانی ها را آغاز کردند و با اشاره به صدرنشینی و صعود ژاپن از گروه مرگ، با لحن منتقدانه گفتند: به این می گویند دستاورد. وقتی از دستاورد حرف می زنیم، منظورمان چنین چیزی است. کمی بعدتر هم نوبت به جواد خیابانی رسید که طی یک سخنرانی پنج دقیقه ای، با برشمردن نتایج ایران در جام های گوناگون، نتیجه بگیرد عملکرد تیم ملی در دوران قبل و بعد از کی روش تفاوت معناداری نداشته و توجیه این همه سال اعتماد به مربی پرتغالی و هزینه کردن برای او معین نیست.

ویدئوی نقدها خیابانی از کی روش به سرعت وایرال شد و مورد استقبال افکار عمومی نهاده شد. از بدشانسی کی روش، روز آدینه هم کره جنوبی به عنوان سومین تیم قاره کهن به یک هشتم نهایی رسید تا برترین رکورد تاریخ آسیا در جام های جهانی به ثبت برسد. طبیعی است که در این شرایط فشار بر ایران بیشتر می گردد و نتایجی که تیم ملی در قطر گرفت، بیش از پیش زیر سوال می رود.

به هر حال ایران پیرترین تیم جام بود، بدترین شکست تاریخش در این مسابقات را تجربه کرد و نهایتا فضیلت 24 ساله پیروزی بر آمریکا را هم از دست داد. چنین بود که جواد خیابانی بار دیگر در شبکه ورزش نطق گرمی انجام داد و به انتقاد علیه کی روش پرداخت. گفتیم که اصل گلایه ها از مربی پرتغالی درست است و حالا دیگر جایی برای پرده پوشی باقی نمانده، اما اشتباه بزرگ از جایی آغاز می گردد که آقایان نسخه استفاده از مربی بومی را تجویز می نمایند. خیابانی در بخش دیگری از سخنان اخیرش می گوید: غیر از کره جنوبی، همه تیم هایی که به یک هشتم نهایی رسیدند از مربی بومی استفاده کردند. این مساله نشان می دهد نگاه ها در جهان عوض شده و کشور ها به استفاده از مربی داخلی رو آورده اند. وقتی مربی بومی باشد، آشنایی بیشتری هم با شرایط و محیط دارد و لازم نیست مدام برای رسیدگی به اموال و املاکش برود و برگردد.

این طور به نظر می رسد که جواد عزیز و بعضی دیگر از کارشناسان، با توجه به ناکامی های پیاپی و سریالی کارلوس کی روش، قصد دارند به این نتیجه برسند که سرمربی بعدی تیم ملی باید داخلی باشد. در این صورت پرسش اینجاست که اساسا چرا ما باید خودمان را بین دو گزینه مربی بومی و کی روش محدود کنیم؟ مگر کارلوس تنها سرمربی خارجی جهانست؟ گیریم که مهدی تاج و شرکا در انتخاب ویلموتس اشتباه کردند؛ آیا قرار است تا ابد دیگر سراغ هیچ مربی خارجی دیگری نرویم؟ مگر عربستان با هروه رنار پیشرفت نکرد؟ بله؛ آن ها به مرحله بعد نرسیدند، اما تیمی بسیار شایسته بودند. در ضرورت قطع همکاری با کی روش تردیدی نیست، اما نباید به بهانه ناکامی های او، خودمان را از امتیاز دانش وارداتی محروم کنیم. این، مغلطه بزرگ روز های جاری است؛ مخصوصا که اگر واقع بینانه به شرایط نگاه کنیم، درحال حاضر گزینه مقبول و قابل اجماع داخلی برای نیمکت تیم ملی وجود ندارد.